Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Τα κλάσματα (1)

..............................................................................................................................................................................






........................................................................................................................................................

 Το παρακάτω το πήρα από το  e -τάξη μας
 
Οι κλασματικές μονάδες
Χωρίζω τον κύκλο σε δύο μέρη, μετά τον χωρίζω σε τέσσερα ίσα μέρη και στη συνέχεια τον χωρίζω σε οκτώ ίσα μέρη.
Τα      είναι κλασματικές μονάδες, γιατί κάθε φορά παίρνω ένα κομμάτι από αυτά που χώρισα (μοίρασα).
Παρατήρηση:
Όσο μεγαλύτερος είναι ο παρονομαστής, τόσο μικρότερο είναι το κομμάτι που θα πάρουμε.
Για παράδειγμα αν έχω δύο ίδιες σοκολάτες και χωρίσω τη μία σε δύο κομμάτια και την άλλη σε 3 κομμάτια και φάω το ένα κομμάτι από κάθε σοκολάτα θα φάω περισσότερο από την πρώτη σοκολάτα.
Κλασματική μονάδα έχω όταν παίρνω το ένα από τα ίσα μέρη στα οποία έχω χωρίσει (μοιράσει) την ακέραια μονάδα. Αριθμητής σε μια κλασματική μονάδα είναι το 1.
Άξονας συμμετρίας: Ο άξονας συμμετρίας χωρίζει το σχήμα σε δύο ίσα μέρη.
πχ: Ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο μπορεί να χωριστεί σε
δύο ίσα μέρη με 2 διαφορετικούς τρόπους.
Οι κόκκινες γραμμές είναι οι άξονες συμμετρίας του σχήματος. 

Άξονες συμμετρίας είναι οι γραμμές που χωρίζουν ένα σχήμα σε δύο ΙΣΑ μέρη 
Άρα το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο έχει 2 άξονες συμμετρίας.
Κλασματικοί αριθμοί
Παραδείγματα κλασματικών αριθμών
Στο τελευταίο σχήμα παρατηρούμε ότι οι κλασματικοί αριθμοί που έχουν ίδιο αριθμητή και παρονομαστή είναι ίσοι με την ακεραία μονάδα.
Πχ:
Στο διπλανό σχήμα έχουμε χρωματίσει και τα 6 κομμάτια του ορθογωνίου. Το έχουμε δηλαδή χρωματίσει όλο. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι ισούται με τη μονάδα (1).
Προσοχή: Αν μου δώσουν ένα σχήμα σαν αυτό:
και μου πουν να χρωματίσω το ενώ το σχήμα είναι χωρισμένο σε 4 κομμάτια θα πρέπει να σκεφτώ έναν τρόπο να το ξαναχωρίσω σε 2 κομμάτια. Δηλαδή:
Έτσι θα το έχω χωρίσει σε δύο κομμάτια και θα μπορώ να χρωματίσω το . Δηλαδή:
Δραστηριότητα από το skoool.gr πάτα πάνω στο παιδάκι! 
Ισοδύναμα κλάσματα
Οι κλασματικοί αριθμοί που έχουν διαφορετικό αριθμητή και διαφορετικό παρονομαστή ο ένας από τον άλλο, αλλά έχουν ίση αξία, ονομάζονται ισοδύναμα κλάσματα.
Παράδειγμα:
Και στα τρία παραπάνω όμοια σχήματα έχουμε χρωματίσει το ίδιο μέρος παρόλο που δεν έχουν τον ίδιο κλασματικό αριθμό. Έτσι λέμε ότι τα παραπάνω κλάσματα είναι ισοδύναμα και τα συμβολίζουμε έτσι:
Παράδειγμα με το ευρώ
Τι μέρος του ενός ευρώ είναι ένα νόμισμα των 50 λεπτών;
Τι μέρος του ενός ευρώ είναι 5 νομίσματα των 10 λεπτών;
Τι παρατηρούμε;
Τα παραπάνω κλάσματα είναι ισοδύναμα.

Το παραπάνω το πήρα από το  e -τάξη μας .....................................................................................................


Κάνε κλικ και παίξε με τα κλάσματα

skoool™ Kλάσματα

Κάνε κλικ και παίξε με τα κλάσματα


 
Δραστηριότητες
  • Κάντε κλικ στους συνδέσμους παρακάτω για να δοκιμάσετε τις ασκήσεις.
  • Σε κάθε άσκηση υπάρχει το κουμπί "Δραστηριότητες" που θα σας οδηγήσει στη σελίδα αυτή

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα


Τρίγωνα κάλαντα
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού
κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού.
Τρίγωνα κάλαντα μέσ' τη γειτονιά
ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.
Άστρο φωτεινό, θα 'βγει γιορτινό,
μήνυμα να φέρει από τον ουρανό.
Μες στη σιγαλιά ανοίγει η αγκαλιά
και κάνει η αγάπη στη καρδιά φωλιά.
Τρίγωνα κάλαντα στο μικρό χωριό
και χτυπά Χριστούγεννα το καμπαναριό.
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού
και μας φέρνουν μήνυμα του μικρού Χριστού.
Τρέχουν τα παιδιά μέσα στο χιονιά,
ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.
Μες στη σιγαλιά άνοιξ' η αγκαλιά
κι έκανε η αγάπη στη καρδιά φωλιά.
Τρίγωνα κάλαντα κέφι και χαρά
ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.
Τρίγωνα κάλαντα χρόνια σας πολλά
ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.



Πάει ο παλιός  ο χρόνος

Πάει ο παλιός ο χρόνος
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά.
Καλή χρονιά, χρονιά πολλά
χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.
Γέρε χρόνε φύγε τώρα
πάει η δική σου η σειρά.
Ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια με χαρά.
Μα κι αν φεύγεις μακριά μας
στην καρδιά μας πάντα ζει
κάθε λύπη και χαρά μας
που περάσαμε μαζί.


Το κορίτσι με τα σπίρτα (παραμύθι)



Το κορίτσι με τα σπίρτα (τραγούδι)



Παραμονή Πρωτοχρονιάς απόψε μες το χιόνι
Σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς
Και είσαι τόσο μόνη
Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα
Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμένα
Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμέ-να

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί
Νυχτώνει σε λίγο νυχτώνει διαβάτες περνούν βιαστικοί

Ένα σπιρτάκι άναψε μέσα στ’ άσπρα δάχτυλα της
Πορτοκαλένιο άστραψε το χιόνι ολόγυρα της
Και ξάφνου μπρος στα ποδιά της μια σόμπα ασημένια
Είδε να καίει με φωτιά ζεστή μαλαματένια
Και το ποτάμι το βαθύ που ήταν παγωμένο
Έλαμψε σαν παράθυρο τη νύχτα φωτισμένο
 Και μες το βυθό εκεί κάτω νεράιδες αρχίσαν χορό

Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό
Ανάβει ολόκληρο κουτί κι ακούστηκε κιθάρα
Κι έσταζε φως του γεφυριού η πέτρινη καμάρα
Και ήρθε μέσα από το φως όπως στα όνειρα της
Η μάνα της με τα φιλιά και τη ζεστή αγκαλιά της

Μανούλα κι εσύ μη μ’ αφήνεις μονάχη τη νύχτα αυτή
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα, αχ πάρε με τώρα μαζί
Παραμονή πρωτοχρονιάς τώρα ποιος τη θυμάται
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς μοιάζει σα να κοιμάται

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα 

 Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι χιονισμένοι δρόμοι είχαν ερημώσει. Από τα φωτισμένα παράθυρα έρχονταν ήχοι από γέλια και τραγούδια. Όλοι ετοιμάζονταν να υποδεχτούν τον Νέο Χρόνο.
Δίπλα στο παράθυρο στεκόταν λυπημένο ένα κοριτσάκι.

  Το κουρελιασμένο της φουστάνι και η τριμμένη σάρπα της δεν την προστάτευαν από το κρύο και προσπαθούσε σκληρά για να μην ακουμπήσει τα ξυπόλητα πόδια της στο παγωμένο έδαφος. Δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτάκι σπίρτα όλη την ημέρα και φοβόταν να γυρίσει σπίτι, γιατί ο πατέρας της σίγουρα θα θύμωνε. Έτσι κι αλλιώς, στην υγρή και σκοτεινή σοφίτα που έμενε δεν θα ήταν πολύ πιο ζεστά. Τα δάχτυλα της μικρής είχαν παγώσει. Αν άναβε ένα σπίρτο; Τι θα έλεγε όμως ο πατέρας της για μια τέτοια σπατάλη;

   Διστακτικά, έβγαλε ένα σπίρτο και το άναψε. Τι όμορφη ζεστή φλόγα! Η μικρή την έκλεισε στη χούφτα της και ξαφνικά είδε μέσα στο φως της να καίει ένα μεγάλο λαμπερό τζάκι. Το κοριτσάκι άπλωσε τα χέρια στη ζεστή θαλπωρή του, αλλά ακριβώς τότε το σπίρτο έσβησε και η εικόνα χάθηκε. Το βράδυ φαινόταν τώρα πιο σκοτεινό και το κρύο γινόταν πιο τσουχτερό. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμάκι της μικρής.
   Αφού δίστασε για αρκετή ώρα, άναψε ακόμα ένα σπίρτο. Αυτή το φορά η λάμψη μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια τζαμαρία. Πίσω από αυτήν βρισκόταν στρωμένο ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο φαγητά και φωτισμένο από ένα κηροπήγιο. Με τα χέρια ανοιχτά προς τα φαγητά η μικρή πέρασε μέσα από το τζάμι αλλά και αυτό το σπίρτο έσβησε και η μαγική σκηνή μαζί του.
   Η καημενούλα, μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα είχε πάρει μια γεύση από όλα όσα της είχε αρνηθεί η ζωή της: ζεστασιά και καλό φαγητό. Το κοριτσάκι άρχισε να κλαίει και έστρεψε το βλέμμα προς το παράθυρο, ελπίζοντας να γνωρίσει κι αυτή για λίγο τόση ευτυχία.
   Άναψε το τρίτο σπίρτο και τότε συνέβη κάτι ακόμα πιο θαυμαστό: Μπροστά της είχε τώρα ένα πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με εκατοντάδες κεριά, παιχνίδια και πολύχρωμες μπάλες. "Τι όμορφο" αναφώνησε η μικρή κρατώντας ακόμα το σπίρτο. Το σπίρτο της έκαψε το δάχτυλο και έσβησε κι αυτό με τη σειρά του. Το φως των χριστουγεννιάτικων κεριών ανέβηκε ψηλά, ψηλότερα, όλο και πιο ψηλά και τότε ένα από τα φώτα έπεσε, αφήνοντας μια γραμμή πίσω του. "Κάποιος πεθαίνει" σιγομουρμούρισε το κοριτσάκι. Όπως έλεγε η αγαπημένη της γιαγιά: "Όταν πέφτει ένα αστέρι, μια καρδιά σταματάει να χτυπάει".

   Σαν υπνωτισμένη η μικρή άναψε ένα ακόμα σπίρτο. Αυτή τη φορά είδε τη γιαγιά της. "Γιαγιά, μείνε μαζί μου" ικέτευσε και άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να μην εξαφανιστεί και η γιαγιά όπως οι προηγούμενες εικόνες. Η γιαγιά δεν εξαφανίστηκε, αλλά την κοίταζε χαμογελαστά. Άνοιξε τα χέρια της και η μικρή την αγκάλιασε κλαίγοντας: "Γιαγιά, πάρε με μαζί σου". Ξημέρωσε ένας χλωμός ήλιος πάνω στους παγωμένους δρόμους της πόλης.
   Στο έδαφος το άψυχο σώμα ενός μικρού κοριτσιού, περικυκλωμένο από χρησιμοποιημένα σπίρτα. "Καημενούλα" είπε ένας περαστικός. "Προσπαθούσε να ζεσταθεί". Όμως τότε, η μικρούλα βρισκόταν ήδη πολύ μακριά, κάπου όπου δεν υπάρχει κρύο, πείνα και πόνος.


Φρέντι,  ο αρχηγός των ξωτικών
 
    Κάποτε, τα μικρά ξωτικά του Αϊ Βασίλη λαχτάρισαν και αυτά λίγη αναγνώριση για αυτά. Δούλευαν όλο το χρόνο σκληρά προετοιμάζοντας τα δώρα και τα πακέτα, ενώ οι τάρανδοι έρχονταν μόνο για μια μέρα. Και μόνο για αυτήν την απλή νυχτερινή βόλτα, τα ονόματά τους τραγουδιόντουσαν από όλα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο για πολύ καιρό.

   Τώρα είναι αυτό δίκαιο; Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε έστω και ένα μόνο όνομα ξωτικού; Αυτοί, οι μικροί τύποι, που φτιάχνουν και ετοιμάζουν τα δώρα που ο 'Aγιος Βασίλης πηγαίνει σε αγόρια και κορίτσια. Γι αυτόν τον λόγο σκέφτηκαν ότι δεν θα ήταν λάθος να γράψουν ένα τραγουδάκι και για τα ξωτικά, και έτσι και έκαναν!! 'Eγραψαν το τραγούδι των Μεγάλων Ξωτικών. «Ζήτω τα μεγάλα ξωτικά, ο Μπιλ και ο Χάρυ, ο Τσάρλυ, ο Ρότζερ, ο Γουίλι, η Μαίρη, η Ρόζι, ο Τεντ και ο Φρέντ, ο Τζο και ο Χιούι, η Ρούθ και ο Μπο».

   Και αυτό ήταν το τραγούδι στροφή παρά στροφή, και κάθε νέα τροφή το κανε και χειρότερο. 'Oταν ο γέρο Αϊ Βασίλης άκουσε το τραγούδι τους διαπίστωσε ότι διαρκεί σαράντα ολόκληρα λεπτά!! Ξεκίνησε λέγοντας «Χο, χο, χο!!» σε δέκα στίχους φώναξε «χόα!! Να ένα πράγμα που είμαι σίγουρος μικρά μου ξωτικά, αυτό το τραγούδι είναι μια λίστα από ονόματα που δεν θα πιάσει ποτέ και κανείς δεν θα το θυμάται!!

   Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να επιδείξετε έναν από σας ως ήρωα και όταν όλα τα ξωτικά θα ζητωκραυγάζουν θα είναι για όλα τα ξωτικά στην γη του Αϊ Βασίλη!! Πρέπει όμως να κάνετε καλή επιλογή και να εκλέξετε για ήρωά σας τον πιο διάσημο μετά όμως που θα ψηφίσετε». Μετά από πάρα πολύ κόπο και ψάξιμο τα ξωτικά έβγαλαν τους υποψήφιους και ψήφισαν. Επιτέλους βρέθηκε ο ήρωάς τους. Λεγόταν Φρέντι και τον Ονόμασαν Φιλικό Φρέντι.

   Και ο νέος ήρωας κέρδιζε όλα τα προνόμια, ήταν και ο πρώτος και έπαιρνε όλο άριστα στο σχολείο. Και να μερικά ταλέντα του...έκανε ουρά στον χορό από μόνος του, έπαιζε πολύ καλά το βιολί, μπορούσε να λύσει και το δυσκολότερο πρόβλημα. 'Eξυπνο και όμορφο μαζί!! Και ψηλό, στις μύτες των ποδιών του έβλεπε άνετα πάνω από το γόνατο του ψηλότερου τάρανδου.

   Ανάμεσα στα ζήτω των ξωτικών ο Αϊ Βασίλης μίλησε και έδωσε το χέρι του στον Φρέντι. «Φιλικέ Φρέντι, νομίζω ότι ίσως πετάξεις μαζί μου και διαβάσεις τους χάρτες». Του Φρέντ του πήρε ένα λεπτό να το καταλάβει..

    Αυτός θα ήταν το πρώτο ξωτικό που θα πετούσε!! Και η μικρή καρδιά του πήγε να σπάσει από συγκίνηση. Αναφώνησε «θα είμαι με τον Αϊ Βασίλη!!» Από τότε και στο εξής, κάθε βραδιά Χριστουγέννων, ο Φρέντι βρίσκετε εκεί δεξιά του Αϊ Βασίλη, χωρίς αυτόν ο 'Aγιος Βασίλης δεν θα ήξερε πως να έφτανε στον προορισμό του.

    Με αυτούς τους χάρτες, ο Φρέντ είναι σίγουρος ότι είναι ένας εξπέρ της Γεωγραφίας. Τώρα όλα τα ξωτικά είναι περήφανα και τραγουδάνε το τραγούδι τους που λέγετε «Πάνω στις καμινάδες» και πάει κάπως έτσι : «Πάνω στις καμινάδες πάει ο δικός μας Φρέντ, ντυμένος στο κόκκινο κουστούμι του, βοηθά τον Αϊ Βασίλη να μοιράσει τα δώρα που έφτιαξαν τα άλλα ξωτικά για τα μικρά παιδιά.

     Πήγαινε Φρέντ, πήγαινε και μπράβο, είμαστε πολύ περήφανοι για σένα!!» Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν άρχισε να αναγνωρίζετε και η δουλειά των μικρών ξωτικών και όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, ζώντας αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, και αν ποτέ δείτε τον Αϊ Βασίλη, να ξέρετε ότι αυτό το μικρό ανθρωπάκι δίπλα του, είναι ο Φρέντ!!!




 ΄Ενα ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο δέντρο


  Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του. "Αχ !" αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.

   Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν' αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν' αναστενάζει.
"Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;" τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.

   Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου. "Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια".

    Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα. "Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο", είπε αυτή. "Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι' αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά", είπε ο Τίνκερ. "Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
"Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα".

    "Ναι, έχεις δίκια", αποκρίθηκε ο Τίνκερ. "Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα".
  "Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα", είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα. ¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα".

    Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;

   Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
"Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι", είπε η κυρία Κουνελίτσα.

  "Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι' αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα".
  "Ναι, αλλά τι;" ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
  "Έχω μια ιδέα", είπε η Κουνελίτσα. "Ακολουθήστε με".

  Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία - κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.

   "Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ", φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.

   Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.

   Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή.

   "Είναι πανέμορφο", είπε ο Τίνκερ. "Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο".







Έντι, το ελαφάκι με τη μπλε μύτη


  Ο 'Eντι το ελαφάκι καθόταν όλη μέρα σπίτι του. Δεν μπορούσε ούτε να παίξει ούτε να δουλέψει. Ήταν αποθαρρυμένος και ενοχλημένος. Αυτό το θλιμμένο νεαρό ελαφάκι ήταν άνεργο !!! Είχε πολλές συνεντεύξεις για δουλειά αλλά όλες πάντα κατέληγαν με άσχημο τρόπο. Θα πήγαινε αλλά θα έλεγαν «Συγνώμη αλλά δεν προσλαμβάνουμε ελαφάκια σήμερα». Ο 'Eντι έκλαιγε και έλεγε «Μα ποιος είναι ο σκοπός; Η ζωή μου είναι γεμάτη από ελαφίσιες προσβολές». Η μαμά του έλεγε «Δεν έχεις καμία δικαιολογία να κοιμάσαι όλη μέρα σαν τεμπέλικο ελάφι!! Αυτό δεν είναι θέμα διακρίσεων αλλά θέμα αποφασιστικότητας. Κράτα λοιπόν τώρα ψηλά το κεφάλι και τα κέρατά σου, θα βρεις δουλειά, απλά προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε!!»
   Και τότε έβγαλε την εφημερίδα από το συρτάρι και αφού έριξε μια ματιά άρχισε να φωνάζει με ενθουσιασμό διαβάζοντας την παρακάτω αγγελία «Ζητείται ελάφι από τον 'Aγιο Βασίλη». Και αμέσως τηλεφώνησε! Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο αναφώνησε «Ο 'Aγιος Βασίλης ψάχνει 10 ελάφια επειγόντως!! Μου είπαν να πας αύριο στις 8 και να ξεκινήσεις υπάρχει πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει και γι αυτό μην αργήσεις!!».
  Ο 'Eντι λοιπόν χτένισε τη γούνα του πολύ καλά και γυάλισε ακόμη και τις οπλές του. Κατά τις 7 άρχισε να μαζεύεται πλήθος ελαφιών στο σπίτι του Αϊ Βασίλη, στην οδό Βορείου Πόλου. Ο 'Eντι δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ήταν περιτριγυρισμένος από μικρούς τύπους. Είσαι τάρανδος; Τον ρωτούσαν όλοι «'Oχι, είμαι ελάφι!» απαντούσε περήφανα.
  «Είσαι ελάφι ; και τι μπορείς να κάνεις;» ρώτησαν αμέσως. «Θα κάνω ό,τι με θέλει ο Άι Βασίλης, ήρθα να δουλέψω για τον Άι Βασίλη, η μαμά μου μου διάβασε αυτήν την αγγελία και μου είπε ότι εμείς τα ελάφια είμαστε άκρως απαραίτητα!». «Μα το πρόβλημά σου είναι το μέγεθός σου, η αγγελία ήταν για μας τους μικρούληδες, μην ντραπείς που ήρθες γιατί τα ξωτικά και τα ελάφια ακούγονται το ίδιο! Αλλά και παρόλο που δεν είσαι ξωτικό θα πρέπει να πας και να μιλήσεις ο ίδιος στον Άι Βασίλη. Θα σε οδηγήσω εγώ σε αυτόν αμέσως, είμαι ένα από τα ξωτικά του, λέγε με Ρέι» είπε το μικρό ανθρωπάκι και προχώρησε μπροστά δείχνοντας στον 'Eντι τον δρόμο για τον Άι Βασίλη.
  Και μετά που ο Ρέι ενημέρωσε τον Άι  Βασίλη για τον 'Eντι, ο Άι Βασίλης κρυφογέλασε και είπε «χο, χο, χο». Μετά τον  Έντι τον ανέλαβε ένας τάρανδος και του είπε «Θα σε έχω στην λίστα με τους τάρανδους και ίσως καταφέρεις να γίνεις αναπληρωματικός τάρανδος. Αν  προσπαθήσεις σκληρά, σου υπόσχομαι ότι θα μάθεις και να πετάς».
   Μα έπεσε τόσες φορές! Κι όμως πολύ σύντομα έμαθε να πετά αρκετά καλά. Αλλά τα ελάφια, βλέπεις, είναι βαρύτερα, με κέρατα σαν κλαδιά δέντρου και έτσι ήταν κάπως αργός σε σύγκριση με την ταχύτητα που αναπτύσσουν οι τάρανδοι. Ναι, ο 'Eντι ήταν λίγο αργός, οι βαριές οπλές του γλιστρούσαν στο χιόνι και μέσα από την σκεπή περνούσε μια οπλή του. Ο τάρανδος δεν έδειχνε να νοιάζεται και είπε «Μπράβο, τα πας πολύ καλά, κρατήσου». Αλλά ο 'Eντι σύντομα άρχισε να φοβάται. Δεν μπορείς να μετατρέψεις το ξωτικό σε ελάφι.
   Ο Πράνσερ και ο 'Eντι ήταν πολύ χαρούμενοι και έπαιζαν κάθε μέρα. 'Eκαναν εξάσκηση σε απογειώσεις πολύ συχνά, σπινιάρανε και διπλώνανε και τινάζονταν και όσο και αν πετούσαν δεν τους ήταν αρκετό. Πέταξαν όμως και πάρα πολύ και ο 'Eντι πάγωσε, τα αυτιά και το πρόσωπό του, η μύτη του και όλα επανήλθαν εκτός από την μύτη, που παρέμεινε μπλε παγωμένη. Και έγινε θέαμα για όλους αυτή η μπλε μύτη. Ήταν όμως και λαμπερή και αποτελούσε ένα όμορφο αξιόλογο φωτάκι. 'Oποτε ο 'Eντι ανοιγόκλεινε τα μάτια του, η μύτη του φώτιζε τον ουρανό. 'Oλοι οι τάρανδοι ήρθαν να το δουν και χαίρονταν.
   'Oταν το είδε και ο Αϊ Βασίλης, προβληματίστηκε με την λάμψη της μύτης του 'Eντι. Είπε στον Άι Βασίλη : «Θυμώσατε;». «Όχι, χάρηκα» είπε ο Άι Βασίλης «Από δω και στο εξής θα είσαι το ελάφι αμέσου ανάγκης! Συγνώμη, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι μερικές φορές χάνουμε την διεύθυνση κάποιου ή ανακαλύπτω μετά την προσγείωση ότι πολλά παιδιά δεν είναι στην πόλη. Και αν έχουν μετακομίσει, ξέρεις κολλάμε και βρισκόμαστε σε άμεση ανάγκη. Γιατί για όποιον μετακομίσει ή είναι σε διακοπές σημαίνει ότι πρέπει να βρεις την νέα του τοποθεσία και να του παραδόσεις το δώρο του. Για όλα αυτά θα σε ενημερώνουμε εμείς έτσι ώστε να μην μένει κανείς παραπονεμένος. Πάντα χρειαζόμασταν κάποιον που να μπορεί να κάνει αυτές τις μεταφορές και τώρα έχουμε εσένα!! Διότι όσο τρέχουμε στο χιόνι και το δικό σου έλκηθρο θα είναι μαζί μας, όμως μόλις εγώ χτυπήσω το μαστίγιό μου δεν μπορώ να σταματήσω παρά μόνο στον επόμενο προορισμό. Οπότε εκεί θα γυρνάς εσύ. Θα καλύπτεις αυτά που χάνουμε, και η υπέροχη λαμπερή μπλε μύτη σου θα σε οδηγεί με ασφάλεια στο χιόνι. Και όσοι στον κόσμο θα βλέπουν αυτό το φως θα ξέρουν ότι είναι ο 'Eντι με την μπλε μύτη».
   Και έτσι ο 'Eντι τράβηξε και αυτός έλκηθρο με την βοήθεια του ξωτικού και φίλου του Ρέι και την μπλε μύτη του να αναβοσβήνει στον αέρα. Η μαμά του 'Eντι γέμισε χαρά και περηφάνια, γιατί και δούλευε ο γιος της αλλά και για την δουλειά που έκανε. 'Eτσι κοιτάει κάθε χριστουγεννιάτικη νύχτα έξω να δει κάθε φως που αναβοσβήνει και να το χαιρετήσει. Και σκέφτεται πόσο τυχερή ήταν που βρήκε και διάβασε επίτηδες λάθος την αγγελία. 'Eτσι λοιπόν, να πάτε για ύπνο ήσυχα, όπου και να βρίσκεστε ακόμη και μακριά από το σπίτι , γιατί ο 'Eντι με την μπλε μύτη θα σας βρει και θα σας δώσει το δώρο σας!!

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Ο Τρωικός πόλεμος



βλέπω και ακούω τον τρωικό πόλεμο




                                                                 








 Ο τρωικός πόλεμος σε 3D



                                                                                                                                      

1.  Το μήλο της Έριδος (φιλονικίας)

εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα



1. Το μήλον της Έριδος (παρουσίαση)


                                                                                                                                   
2. Η θυσία της Ιφιγένειας

εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 
Με τη βοήθεια του αδερφού του, του βασιλιά Αγαμέμνονα  για να φέρει πίσω την Ελένη. Εκείνος κάλεσε όλους τους βασιλιάδες των Αχαιών να πάνε στην Τροία να πολεμήσουν να πάρουν πίσω την ωραία Ελένη. Εκείνοι δέχτηκαν και συγκεντρώθηκαν όλοι στο λιμάνι της Αργολίδας με τα πλοία και το στρατό τους. Όμως δε φυσούσε άνεμος για να φύγουν τα καράβια και ο μάντης Κάλχας είπε ότι η θεά Άρτεμης ήταν θυμωμένη με τον Αγαμέμνονα , γιατί είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι. Έτσι αυτή κρατούσε τους ανέμους και θα τους άφηνε, αν ο Αγαμέμνονας θυσίαζε σε αυτήν τη μικρή του κόρη Ιφιγένεια. Την ημέρα της θυσίας, ενώ η Ιφιγένεια ήταν πάνω το βωμό, η ίδια η Άρτεμης την άρπαξε κι άφησε στη θέση της κοπέλας ένα ελάφι. Έτσι φύσηξαν άνεμοι και οι Αχαιοί έφυγαν για τη μακρινή Τροία. 









                                                                                                                                     
3. Οι Αχαιοί φτάνουν στην Τροία

εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 



  Αφού έφυγαν από την Αργολίδα, οι Αχαιοί σταμάτησαν στη Δήλο. Εκεί έμαθαν από το μάντη Άνιο ότι θα έπαιρναν την Τροία σε 10 χρόνια. Μετά έφτασαν στην Τροία, όπου βασίλευε ο Πρίαμος και η γυναίκα του Εκάτη. Οι Τρώες, όταν είδαν τα καράβια των Αχαιών να πλησιάζουν στην ακτή, έτρεξαν στην ακρογιαλιά με τον αρχηγό τους τον Έκτορα, για να δουν ποιος Αχαιός θα πατούσε  πρώτος το πόδι του στη στεριά. Υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι όποιος Αχαιός πατούσε πρώτος το πόδι του, θα πέθαινε πρώτος.
  Έγινε μάχη και μετά οι Τρώες κλείστηκαν στα τείχη και οι Αχαιοί έφτιαξαν το στρατόπεδό τους κοντά στη θάλασσα



Η πόλη της Τροίας και η ακρόπολή της το Ίλιον






                                                                                                                                     
4. Ο θυμός του Αχιλλέα


εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 







   Οι Αχαιοί πολέμησαν 9 χρόνια, αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν το κάστρο της Τροίας. Το 10o χρόνο μάλωσαν ο Αγαμέμνονας με τον Αχιλλέα. Ο Αγαμέμνονας είχα σκλάβα τη Χρυσηίδα. Ο πατέρας της , ο Χρύσης, ήταν ιερέας του Απόλλωνα. Πήγε  με δώρα στο στρατόπεδο των Αχαιών και παρακάλεσε τον
Αγαμέμνονα να του δώσει πίσω την κόρη του. Ο Αγαμέμνονας τον έδιωξε  και τότε ο Χρύσης παρακάλεσε τον Απόλλωνα να τιμωρήσει τους Αχαιούς.

Ο Αγαμέμνονας, βασιλιάς στις Μυκήνες.
  Ο Απόλλωνας έστειλε με τα βέλη του φοβερή αρρώστια , που σκότωνε τους Αχαιούς για 9 μέρες. Τότε ο Αχιλλέας συγκέντρωσε το στρατό των Αχαιών και ζήτησε από το μάντη Κάλχα να τους πει ποια ήταν η αιτία της αρρώστια και πώς θα γλίτωναν απ’ αυτήν. Ο Κάλχας τους είπε πως αιτία ήταν ο Αγαμέμνονας και ότι η αρρώστια θα σταματούσε , αν έστελνε στον πατέρα της τη Χρυσηίδα. Ο Αγαμέμνονας το έκανε, διέταξε να του φέρουν όμως για δική του τη σκλάβα του Αχιλλέα, τη Βρυσηίδα. Ο Αχιλλέας θεώρησε ότι θίχτηκε η τιμή του κι ορκίστηκε να μην ξαναπολεμήσει
Αχιλλέας και Αίαντας παίζουν πεσσούς., ένα παιχνίδι που μοιάζει με το τάβλι ή τη ντάμα.
                                                                                                                                   
5. Ο θάνατος του Πατρόκλου



εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 




Οι Τρώες άρχισαν να νικούν, αφού πια δεν πολεμούσε ο Αχιλλέας και πολλοί Αχαιοί σκοτώνονταν. Το τε ο Αγαμέμνονας έστειλε αντιπροσωπεία στον Αχιλλέα να τον παρακαλέσουν να ξαναμπεί στη μάχη κι υποσχέθηκε ότι θα του έδινε πίσω την Βρισηίδα και πολλά δώρα. Ο Αχιλλέας αρνήθηκε. Οι Τρώες στο μεταξύ με αρχηγό τον Έκτορα  έσπασαν την ξύλινη πόρτα του στρατοπέδου, έφτασαν μέχρι τα καράβια των Αχαιών κι έβαλαν φωτιά σε ένα καράβι.
  Ο Πάτροκλος ζήτησε από τον Αχιλλέα να του δώσει την πανοπλία, τα άλογά του και τους Μυρμιδόνες, για να πολεμήσει αυτός στη θέση του. Ο Αχιλλέας δέχτηκε, οι Τρώες νόμισαν ότι ήταν ο Αχιλλέας και έφυγαν προς την Τροία. Ο Πάτροκλος τους κυνήγησε μέχρι τα τείχη της Τροίας. Εκεί ο  Έκτορας τον γνώρισε, μονομάχησε μαζί του τον σκότωσε με τη βοήθεια του Απόλλωνα, και πήρε την πανοπλία του Αχιλλέα  σαν λάφυρο. 
  Όταν οι Αχαιοί έφεραν το νεκρό Πάτροκλο στα πλοία, ο Αχιλλέας ξέσπασε σε θρήνο. Η μητέρα του, η Θέτιδα, ήρθε να τον παρηγορήσει. Μετά ανέβηκε στον Όλυμπο και του έφερε την καινούρια πανοπλία που του έφτιαξε ο Ήφαιστος

Η ασπίδα  του Αχιλλέα έγινε από χρυσάφι, ασήμι και χαλκό. 

                                                               

6. Ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Έκτορα 


  








εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 


                                                                                                                                 

7. Το τέλος του Αχιλλέα 






εδώ μπορείς ν΄ ακούσεις το μάθημα 





                                                                                                                                   




          Ο Πόλεμος της Τροίας 3D animation



....................................................................................................................................................................



Η μονομαχία Αχιλλέα και Έκτορα - Το τέλος των δύο παλικαριών








.